Τρίτη 2 Δεκεμβρίου 2014

εν τοις Πατριαρχείοις» … «Θρονική εορτή με τον Αγιώτατο» ή όταν το υπερφυές μυστήριο χρησιμοποιείται για να υπηρετήσει σκοπιμότητες … - π. Αναστάσιος Γκοτσόπουλος

«εν τοις Πατριαρχείοις» …
«Θρονική εορτή με τον Αγιώτατο»
ή 
όταν  το υπερφυές μυστήριο χρησιμοποιείται για να υπηρετήσει σκοπιμότητες …

Για μια ακόμα φορά γίναμε μάρτυρες των όσων διεπράχθησαν στον Πατριαρχικό Ναό του Αγ. Γεωργίου στη Κωνσταντινούπολη κατά την εορτή του Αγ. Ανδρέου (29-30.11.2014). Το έργο αυτό το έχουμε ξαναδεί και απ’ ότι φαίνεται θα το βλέπουμε όλο και συχνότερα για να το συνηθίζουμε καλύτερα και έτσι αγάλια-αγάλια να προχωρήσουμε χωρίς αντιδράσεις και αμφισβητήσεις σε αποκατάσταση – όπως μας είπε ο Παναγιώτατος – της «πλήρους κοινωνίας» με την «πρωτόθρονη αδελφή εκκλησία της Ρώμης», την «προκαθημένη της αγάπης» - για να έχουμε και λίγο από Πατέρες. Το ότι διαφέρουμε και θα διαφέρουμε σε καίριας σημασίας ζητήματα πίστεως είναι μικρής και επουσιώδους, μάλλον, σημασίας. Το ότι κάποιοι Ορθόδοξοι αδελφοί μας σκανδαλίζονται δεν μας νοιάζει και πολύ . εύκολα τους βάζουμε την ταμπέλα του “φανατικού” και “φονταμενταλιστή” και “επαρχιώτη”, τους ειρωνευόμαστε και ησυχάζουμε .  άλλωστε στο έργο αυτό έχουμε συναντιλήπτορες τα ΜΜΕ και συμπαραστάτες τους κάθε λογής πολιτικούς, που αδιαμφισβήτητα ενδιαφέρονται για τη φροντίδα που καταβάλουν οι Βαρθολομαίος και Φραγκίσκος για την «αποκατάσταση του Ναού του Θεού, δηλ. της Εκκλησίας», όπως μας αποκάλυψε ο «αδελφός, επίσκοπος Ρώμης» Φραγκίσκος !

Δεν είναι στις προθέσεις μου να αναλύσω τα περί «πλήρους κοινωνίας» που ακούσαμε από τον Οικουμενικό Πατριάρχη. Ήδη το θεολογικότατο κείμενο «Νέα εκκλησιολογία του Πατριάρχου Βαρθολομαίου» (http://www.theodromia.gr/A9455A79.el.aspx)  επισημαίνει τις σοβαρότατες εκτροπές στην πίστη. Ποιος όμως αμφιβάλλει ότι η προσφώνησή του στον Πάπα το Σάββατο 29.11.14 στον Πατριαρχικό Ναό δεν αποτελεί πλήρη αποδοχή εκ μέρους του Πατριάρχου της «Περί Εκκλησίας» Δογματικής Διατάξεως και του «Περί Οικουμενισμού» Διατάγματος της Β΄ Βατικανής Συνόδου (1962-65);  Άλλωστε ο «αδελφός» Φραγκίσκος προχωρώντας έτι πλέον διασάφησε τις σκέψεις του «αδελφού» του Βαρθολομαίου και ήταν εξαιρετικά αναλυτικός στην αναφορά του στο Διάταγμα «Περί Οικουμενισμού». Ως γνήσιος Ιησουίτης παρέλειψε, βέβαια, να μας μνημονεύσει και το άλλο Διάταγμα της ίδιας Συνόδου, το «Περί Ανατολικών (Ουνιτικών) Εκκλησιών» . βέβαια, για όποιον προσέξει την προσλαλιά του είναι προφανές ότι ο Αγιώτατος το υπονοεί, και σε αυτό το μοντέλο προτείνει την ενότητα Παπικών-Ορθοδόξων. Άλλωστε στη συνοδεία του ήταν και ο κ. Leonardo Sandri, πρόεδρος της Επιτροπής επί των Ανατολικῶν (Ουνιτικών) Εκκλησιῶν …
Νομίζω μετά από αυτά, ότι οφείλει η Μεγάλη Σύνοδος της Ορθοδόξου Εκκλησίας, αν και όποτε γίνει, κατόπιν εισηγήσεως της αρμοδίου εν Κωνσταντινουπόλει Γραμματείας να αναγνωρίσει τη Β΄ Βατικανή ως την Η΄ Οικουμενική Σύνοδο των Ορθοδόξων! Και τούτο συνιστά πλέον αδήριτο ανάγκη, προκειμένου ορισμένοι μεγαλοσχήμονες Ορθόδοξοι να αποκτήσουν μια στοιχειώδη συνέπεια και εκκλησιολογική θεμελίωση, την οποία δεν μπορούν να έχουν στις  - ξεπερασμένες εκ των πραγμάτων -  επτά Οικουμενικές Συνόδους !
            Επειδή, όπως είπαμε, το «εν τοις Πατριαρχείοις» έργο “Θρονική εορτή με τον Αγιώτατο” έχει ξαναπαιχτεί με την ίδια ακριβώς σκηνοθεσία, ανατρέχω και εγώ στο αρχείο μου με αφορμή τα όσα συνέβησαν στον ίδιο τόπο το 2006. Έγραψα τότε :
           
«Η ανωτέρω πρακτική [αναφέρομαι στις συμπροσευχές] δεν ακολουθείται μόνο στα πλαίσια του ΠΣΕ. Γενικότερα «μία περίεργος περιφρόνησις της Θεολογίας (και δη της Εκκλησιολογίας)»[i] και η ανάπτυξη μιας οικουμενιστικής «εκκλησιολογίας»[ii] με την οποία γίνεται προσπάθεια «θεολογικής» αιτιολογήσεως της αντικανονικής αυτής συμπεριφοράς, σε συνδυασμό με την  πρόταξη στην εκκλησιαστική ζωή μεθόδων και πρακτικών από το χώρο των δημοσίων σχέσεων έχει οδηγήσει σε πρακτικές οι οποίες βαθιά πίκρα αφήνουν στο Λαό του Θεού. Χαρακτηριστικά επ’ αυτού είναι τα όσα έγιναν στην τελευταία επίσκεψη του Πάπα στην Κωνσταντινούπολη, κατά την Θρονική Εορτή του Οικουμενικού Πατριαρχείου την 30.11.2006. Δεν αναφέρομαι στις εκτός του Πατριαρχικού Ι. Ν. Αγ. Γεωργίου συναντήσεις και εκδηλώσεις (συνομιλίες, κοινό ανακοινωθέν, χαιρετισμός από τον εξώστη κοκ), αλλά στα όσα πραγματοποιήθηκαν εντός του Ναού που ξεπερνούν τα όρια απλής συμπροσευχής με ετερόδοξο :

§  Η υποδοχή του Ποντίφικα  με το «ευλογημένος ο ερχόμενος εν Ονόματι Κυρίου».
Μπορεί, αλήθεια, ένας αιρετικός ηγέτης να προσφωνείται με προσλαλιά που έχει συνδεθεί αποκλειστικά με το πρόσωπο του Κυρίου ; 
§  Η προσφώνηση ως κανονικού Πάπα και Επισκόπου Ρώμης και η υπέρ αυτού δέηση[iii].
Ασφαλώς στη συνάντηση ο ηγέτης της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας θα προσφωνηθεί ως «Πάπας και Επίσκοπος Ρώμης», ιδιότητες τις οποίες, κατά θεολογική ακρίβεια, δεν μπορεί να έχει, αφού είναι αιρετικός.[iv] Έτσι, και οι δύο τίτλοι «Πάπας Ρώμης» και «Επίσκοπος Ρώμης» χρησιμοποιούνται ως termini technici ή έστω ως προσλαλιά φιλοφροσύνης-αβροφροσύνης προς τον φιλοξενούμενο και κοινωνικός τρόπος εκφράσεως, χωρίς θεολογική και εκκλησιολογική σημασία. Με την ίδια έννοια χαρακτηρίζονται και οι ετερόδοξες κοινότητες ως «Εκκλησίες» .  όχι κατά εκκλησιολογική ακρίβεια, διότι μία ήταν, είναι και θα είναι η Καθολική Εκκλησία.[v]  Υπάρχει στην παράδοση της Εκκλησίας μας παράλληλα με την ακρίβεια και η ευγένεια και η οικονομία : έτσι ο Άγ. Κύριλλος ενώ καταδικάζει με πολύ αυστηρές εκφράσεις το Νεστόριο για τις πλάνες του τον αποκαλεί «τίμιον», «τιμιώτατο», «ευλαβέστατον επίσκοπον», και τον προσφωνεί με τη φράση «η σή ευλάβεια» [vi].
Είναι όμως εντελώς διάφορο η εν ώρα Ακολουθίας εντός του Πατριαρχικού Ναού ψαλμωδία ύμνων και μνημόνευση ενός αιρετικού ως κανονικού Πάπα και Επισκόπου Ρώμης παράλληλα με τον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως ! Τα ανωτέρω μπορεί να χαρακτηριστούν ως αβροφροσύνη ή έχουμε έμμεση αναγνώριση της αιρέσεως ως εκκλησίας του Χριστού και του ηγέτου της ως κανονικού Αρχιερέως ;  Όμως μία τέτοια αντίληψη δεν είναι ξένη στην παράδοση των Πατέρων και δεν ανατρέπει συνολικά την Ορθόδοξη Εκκλησιολογία ;
§  Από την απλή συμπροσευχή στο συλλείτουργο.
Δυστυχώς όμως η συμπροσευχή στην Κωνσταντινούπολη δεν περιορίστηκε σε μία απλή δέηση, αλλά επεκτάθηκε και σε ατελή συλλειτουργία. Κατά την επίσημη Πατριαρχική και Συνοδική Θ. Λειτουργία  της Θρονικής εορτής του Οικουμενικού Πατριαρχείου[vii], παραχωρήθηκε στον Πάπα η εκφώνηση της Κυριακής Προσευχής,[viii] τον θυμιάτισαν ως κανονικό Επίσκοπο,[ix] και κυρίως δέχθηκε από τον Πατριάρχη και ανταπέδωσε το λειτουργικό ασπασμό[x] προ της Αγίας Αναφοράς, πράξεις που μόνο σε συλλειτουργούντες Ιερείς και Αρχιερείς επιτρέπονται ! Μόνο στο Ι. Βήμα δεν εισήλθε – ακόμα ! Του προσφέρθηκε μάλιστα και ο άμβωνας και έδραξε την ευκαιρία να διακηρύξει το παπικό πρωτείο μέσα στον Πατριαρχικό Ναό !  

Ας μας επιτραπεί όμως να εκφράσουμε κάποια  ερωτήματα :
§  Όταν ιερουργούντος του Οικουμενικού Πατριάρχου, ένας κληρικός (Ιερέας, Επίσκοπος, ή ακόμα και προκαθήμενος Αυτοκεφάλου Εκκλησίας) δεν λειτουργεί, αλλά  συμπροσεύχεται στο Ι. Βήμα, ο ιερουργών Οικουμενικός Πατριάρχης θα ανταλλάξει το λειτουργικό ασπασμό με αυτόν ;  Ασφαλώς όχι σύμφωνα με τις λειτουργικές διατάξεις, διότι λειτουργικός ασπασμός νοείται μόνο μεταξύ των συλλειτουργών ! Πώς τότε δίδεται ασπασμός με τον Πάπα ; είναι συλλειτουργών τω Πατριάρχη ο Πάπας ; 
§  Επιτρέπεται να χρησιμοποιούμε το λειτουργικό ασπασμό – την ύψιστη στιγμή της φανερώσεως της ενότητος εν τη αληθεία και τη αγάπη – διαφορετικά από ότι έχει καθορίσει η λειτουργική μας παράδοση[xi] (πχ να τον υποβιβάζουμε σε πράξη κοινωνικής αβροφροσύνης και αναστροφής, στη σφαίρα του συναισθήματος ή της εκκλησιαστικής πολιτικής) ;         
§  Ο λειτουργικός ασπασμός είναι αυτόνομη πράξη ή το προαπαιτούμενο ώστε «εν ομονοία ομολογήσωμεν» το Τριαδικό Δόγμα, τη Θεολογία όπως διατυπώθηκε στο Σύμβολο της Πίστεως;  Όταν δεν υπάρχει η ομολογία κοινής πίστεως - αφού δεν υπάρχει κοινή Θεολογία - τι εξυπηρετεί ο λειτουργικός ασπασμός  Ορθοδόξου Αρχιερέως και αιρετικού Ηγέτου ;
§  Από πότε ένας αιρετικός μπορεί να προσεύχεται εν τη Λατρεία ως κανονικός Ορθόδοξος Χριστιανός ;
§  Είναι δυνατόν ένας αιρετικός και μάλιστα ηγέτης αιρέσεως να εκπροσωπεί τον ορθόδοξο λαό εν τη Θ. Λατρεία απαγγέλλοντας ως Προεστώς την Κυριακή Προσευχή εξ ονόματος του πληρώματος της Εκκλησίας μας ;
§  Για να απαγγείλουμε την Κυριακή προσευχή δεν πρέπει να υπάρχει η «ενότητα της πίστεως» ; Υπάρχει τέτοια ενότητα με τον Πάπα ;
§  Το «Πάτερ ημών» είναι η κύρια προσευχή προετοιμασίας του λαού για «τον επιούσιον άρτον» της Θ. Ευχαριστίας[xii] . μπορεί να προσεύχεται μέσα στη Θ. Λειτουργία που τελούν Ορθόδοξοι «δός ημίν σήμερον» τούτον τον «Άρτον» κάποιος (ο Πάπας), στον οποίο απαγορεύεται ρητά η μετάδοση της Θ. Ευχαριστίας ; Τι νόημα έχει μια τέτοια προσευχή ;
§  Αφού ο Πάπας δεν παρίστατο απλώς, αλλά συμμετείχε ενεργώς στη Θ. Λειτουργία, γιατί τελικά δεν κοινώνησε ; ίσως κάποιος απαντήσει ότι δεν επιτρέπεται από την τάξη της Εκκλησίας μας, αφού είναι ετερόδοξος ! Γιατί, τα άλλα που έκανε επιτρέπονταν ; Ποια κανονική διάταξη, ποιος Άγιος της Εκκλησίας μας επιτρέπει σε αιρετικό εν ώρα Θ. Λειτουργίας να λέει το «Πάτερ ημών», να θυμιατίζεται ως λειτουργών, να ανταλλάσσει λειτουργικό ασπασμό κοκ και του απαγορεύει να κοινωνεί ; 
§  Πώς συμβιβάζονται τα ανωτέρω με τη σαφή θέση του Οικουμενικού μας Πατριάρχου ότι «δεν είναι αποδεκτή η κοινωνία στα μυστήρια, πριν την επιτυχία πλήρους ενότητος στην πίστη … Ο βηματισμός προς την ενότητα μέσω της μυστηριακής κοινωνίας είναι ένα βήμα προς τα πίσω ... Η μυστηριακή κοινωνία χωρίς την ενότητα της πίστεως ομοιάζει με τραπεζογραμμάτια χωρίς αντίκρισμα σε χρυσό»[xiii]; Ή μήπως ως «κοινωνία στα μυστήρια» νοείται μόνο η στιγμή της Θ. Μεταλήψεως και όχι ολόκληρη η Θ. Λειτουργία των πιστών[xiv] ; Είναι επιτρεπτή θεολογικά τέτοια κατάτμηση της Θ. Λειτουργίας ;
§  Τι να πούμε για την παραχώρηση του άμβωνος στον αρχηγό της αιρέσεως για να κηρύξει στο εκκλησίασμα ; Μπορούμε ως Ορθόδοξοι να μείνουμε αδιάφοροι, να μην ανησυχούμε ή να μην οργιζόμαστε, όταν μέσα στον Πάνσεπτο Πατριαρχικό Ναό κηρύσσει ο Πάπας γυμνή τη κεφαλή το παπικό πρωτείο ;  Από το βήμα των Αγίων  Αλεξάνδρου, Γρηγορίου, Χρυσοστόμου, Φωτίου, Φιλοθέου να διακηρύσσεται η πλάνη !  Δεν είναι βεβήλωση αυτό ;
§  Τελικά, δεν επιβάλλεται να ερωτηθεί με όλο το σεβασμό μας ο Προεστώς εκείνης της Θ. Λειτουργίας σε ποια εκκλησιαστική διάταξη θεμελιώνεται η  πρακτική να παραχωρείται σε ένα αιρετικό - κατά την ομόφωνη γνώμη Αγίων και Συνόδων - η δυνατότητα της ενεργούς συμμετοχής στην Ορθόδοξη Θ. Λειτουργία, όταν όλη η Παράδοση της Εκκλησίας μας, όλοι οι Πατέρες, όλες οι τοπικές και Οικουμενικές Σύνοδοι – χωρίς καμία εξαίρεση –  είναι απολύτως κατηγορηματικοί και το απαγορεύουν ρητά επισείοντας μάλιστα αυστηρές κανονικές ποινές ; 
Μήπως τα ανωτέρω μπορούν να γίνουν ανεκτά και να δικαιολογηθούν ως «επιδεικνυομένη ευγενής συμπεριφορά ή τυπικές τινές εκδηλώσεις εν ώρα λατρείας»[xv] ;
Μήπως όμως μπορεί να δικαιολογηθούν ως κατ’ οικονομία γενόμενα ; Μήπως κατ’ οικονομία επιτρέπεται το ατελές, έστω, συλλείτουργο Πάπα – Πατριάρχη ; Η απάντηση είναι κατηγορηματικά  ΟΧΙ !  Ποτέ, πουθενά και κανένας Άγιος δεν επιτρέπει σε κατεγνωσμένο αιρετικό και μάλιστα ηγέτη της αιρέσεως[xvi] – εμμένοντα εν τη αιρέσει – να συμμετέχει ενεργά στη Θ. Λειτουργία !
Επιπλέον δε, ποια αδήριτος ανάγκη επέβαλε το «συλλείτουργο» με τον Ποντίφικα ; Ποίου «μείζονος  ένεκα  κατορθώματος»[xvii] το οποίο δεν θα ήταν δυνατόν να επιτευχθεί με άλλο τρόπο περιφρονήθηκε η τάξη της Εκκλησίας ; ποια επί τέλους ωφέλεια θα μπορούσε να προέλθει για την Εκκλησία που θα δικαιολογούσε την συμπροσευχή με τον Πάπα ; Καμία λοιπόν προϋπόθεση εφαρμογής της οικονομίας δεν υφίσταται που να δικαιολογεί την ενεργό συμμετοχή του Ποντίφικα  στην Ορθόδοξη Λατρεία !
Άλλωστε και ο ίδιος ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος είναι σαφής αναφερόμενος στην «ευχαριστηριακή κοινωνία» με ετεροδόξους : «Το όλον θέμα είναι κατ’ ουσίαν εκκλησιολογικόν, θα ήτο δε σκόπιμον και επωφελές διά τον οικουμενικόν διάλογον να τονισθεί απεριφράστως … ότι η υπό τινών επιδιωκομένη ευχαριστηριακή κοινωνία μεταξύ Ορθοδόξων και μη, υφισταμένου εισέτι του σχίσματος, δεν είναι δυνατόν ουδέ κατ’ οικονομίαν να γίνη δεκτή υπό της Ορθοδόξου Εκκλησίας».[xviii] Και ασφαλώς η «ευχαριστηριακή κοινωνία» δεν άρχεται από το «μετά φόβου Θεού, πίστεως και αγάπης προσέλθετε» και περατούται στο «σώσον ο Θεός τον λαόν σου»…
Συνεπώς δεν είναι υπερβολή να εφαρμόσουμε και στην περίπτωση της συμπροσευχής Πατριάρχη-Πάπα τα λόγια του Αγ. Θεοδώρου Στουδίτου «ουκέτι, σύγγνωθι, οικονομίας τρόπος, αλλά παρανομίας και παραβάσεως των θείων κανόνων όφλημα»,[xix] ή προσαρμόζοντας στα σημερινά δεδομένα να επαναλάβουμε μαζί με τους Αγιορείτες μοναχούς :  «Αλλ’ ως οικονομίαν τούτο ποιήσωμεν ; Και πώς δεχθήσεται οικονομία τα θεία βεβηλούσα…; Και τι αν είη εκ ταύτης της οικονομίας ζημειωδέστερον ; Αύτη κοινωνία αυτών εστί πρόδηλος και ενί του παντός αγαθού έκπτωσις και ανατροπή. Ο γαρ αιρετικόν δεχόμενος, τοις αυτού υπόκειται εγκλήμασιν . και ο ακοινωνήτοις κοινωνών, ακοινώνητος εστίν, ως συγχέων τον κανόνα της Εκκλησίας».[xx]
Την ανωτέρω ανησυχία δεν προκαλούν κάποιοι «πείσμονες ψευδαδελφοί, συγκροτοῦντες ὁμάδας φανατικῶν ὑποστηρικτῶν τῶν δῆθεν “θεσμίων”, δέσμιοι ἐν πολλοῖς μιᾶς θρησκευτικῆς ἀπιστίας, ἑνός νεομανιχαϊστικοῦ φονταμενταλισμοῦ, μιᾶς προβολικῆς μεταφυσικῆς ἐνοχῆς, ἑνός ἔργου εὐκόλου διά νά ζοῦν δίκην σεκτῶν οἱ μεταπράται τῆς “καθαρᾶς θρησκείας»[xxi]. (Τι θλιβερό να εκστομίζονται τέτοιοι χαρακτηρισμοί από Ορθόδοξο Ιεράρχη ενώπιον του Πατριάρχου, των αντιπροσωπειών των Αυτοκεφάλων Ορθοδόξων Εκκλησιών και των ετεροδόξων στη Θρονική Εορτή του Πατριαρχείου συλλήβδην εναντίον όλων όσων πιστών διατηρούν κάποιες – μικρές ή μεγάλες – επιφυλάξεις για τους διαλόγους !). Αντιθέτως, θιασώτες των διαχριστιανικών διαλόγων και της οικουμενικής κινήσεως ανησυχούν και καταγγέλλουν τις πρακτικές αυτές ως στερούμενες οποιασδήποτε θεολογικής θεμελιώσεως που εν τέλει υπονομεύουν τον ίδιο το Θεολογικό Διάλογο. Ο Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας Στυλιανός (Χαρκιανάκης), Ιεράρχης του Οικουμενικού Πατριαρχείου – επί εικοσαετία συμπρόεδρος στον Επίσημο Θεολογικό Διάλογο με τους Ρωμαιοκαθολικούς – αναφέρεται σε ομιλία του την 10.5.1985  σε «λάθη τραγικά» που έχουν γίνει σχετικά : «Πρωτίστως επεκράτησε μια υπερβάλλουσα φιλία προς την Ρώμη, η οποία εξεδηλώθη κατά τρόπους ανευθύνους και μη ελεγχομένους απολύτως θεολογικώς … Πολλοί ατυχώς ιεράρχες … σπεύδουν να ασπασθούν αλλήλους στην ιερώτερη στιγμή της Θείας Ευχαριστίας, όταν λέμε «αγαπήσωμεν αλλήλους…». Αυτή είναι η στιγμή κατά την οποία εκφράζουμε την υψίστη και βαθυτάτη ενότητα μόνον των συλλειτουργούντων. Οι λειτουργοί δεν έχουν το δικαίωμα να ασπασθούν μήτε τους ομοδόξους ιεράρχες και λοιπούς κληρικούς που βρίσκονται στο ιερό Βήμα. Και όμως υπάρχουν ορθόδοξοι ιεράρχες – δεν χρειάζεται να πω ονόματα – οι οποίοι καλοπροαίρετα, χωρίς όμως να έχουν συνείδηση του πόσο βαρειά θεολογική ευθύνη φέρουν την στιγμή εκείνη, ασπάζονται τους ετεροδόξους κληρικούς, ενώ δεν υπάρχει αντίκρισμα, είναι ανανταπόδοτο, γιατί δεν θα κοινωνήσουν από το κοινό ποτήριο. Γιατί, λοιπόν, τους ασπάζονται ; … Ένα άλλο λάθος όχι ολιγώτερο τραγικό είναι ότι, στην προσπάθειά μας να είμαστε φιλόφρονες προς αλλήλους, πολλές φορές ορθόδοξοι ιεράρχαι ονομάζουν ατυχώς τον Πάπα «πρώτο επίσκοπον της Χριστιανωσύνης». Άλλο θεολογικό ψεύδος και αυτό. Ο Πάπας … σ’ ένα διηρημένο Χριστιανισμό, δεν είναι πρώτος μεταξύ ίσων, ούτε καν ίσος μεταξύ ίσων ! Ο Πάπας θα πάει μετά τον τελευταίο Ορθόδοξο Επίσκοπο, εφ’ όσον είναι ο σημερινός εν σχίσματι και εν αιρέσει. Αυτά είναι τόσο αυτονόητα, που περιττεύει να τα πει κανείς … «Προκαθημένη της αγάπης» δεν μπορεί κατά την Ορθόδοξον Θεολογίαν να αποκληθεί η Ρωμαϊκή Έδρα ως έχει. Αυτά όταν λέγονται, είναι ανεύθυνα λόγια. Και δυστυχώς δημιουργούν πολύ θόρυβο, πολλή ζημία, χωρίς να έχουμε απολύτως κανένα κέρδος. Έτσι δίνουμε την εντύπωση ότι σπεύδουμε να κάνουμε μία Intercommunio, μια μυστηριακή κοινωνία με τους ετεροδόξους … Με το να προσφωνούμε τον Πάπα ή την Ρώμη με πατερικούς, όπως είπα, τίτλους, μεστούς γνωστού περιεχομένου, κάνουμε μόνο ζημιά και αντιθέτως δεν βοηθούμε καθόλου τον διάλογο.  Απλούστατα,  είναι ένα ψεύδος να κάνουμε τέτοιες προσφωνήσεις,  ένα ψεύδος θεολογικό».[xxii]
Στη συνάφεια αυτή μνημονεύουμε την ιδιαίτερα σημαντική προσφώνηση τοῦ Καθηγουμένου τῆς Ἱ. Μονῆς Ξηροποτάμου Ἀρχιμανδρίτου κ. Ἰωσήφ κατά την επίσκεψη του Πατριάρχου Βαρθολομαίου στην Ἱερὰ Μονὴ, την 21-8-2008. Είπε μεταξύ άλλων ο Καθηγούμενος με τον προσήκοντα σεβασμό αλλά και με εξαιρετική σαφήνεια : «Ἐνταῦθα, Παναγιώτατε, ἐπιτρέψατε εἰς ἡμᾶς τὰ τέκνα σας, ὡς υἱικὴν παρρησίαν πρὸς Ὑμᾶς κεκτημένους, νὰ ἀναφερθῶμεν καὶ εἰς δύο θέματα τὰ ὁποῖα συνέχουν τὰς καρδίας μας καὶ σκανδαλίζουν τὰς μοναχικὰς συνειδήσεις μας, ἀλλὰ καὶ τὰς συνειδήσεις πάρα πολλῶν εὐσεβῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, οἱ ὁποῖοι μᾶς πλησιάζουν. Τὸ πρῶτον εἶναι ἡ συνεχιζομένη παρὰ τῆς Ὑμετέρας Παναγιότητος δι᾿ ἐπι­σή­μων λόγων καὶ συμπροσευχῶν ἐπ᾿ ἐκκλησίας καὶ τηλοψίας ἀναγνώρισις τῶν ἐκ­προσώπων τοῦ ἐντελῶς ἐκκοσμικευμένου πλέον καὶ μὴ διορθουμένου συγ­χρό­νου Παπισμοῦ... Παναγιώτατε, ὁμοῦ μετὰ τοῦ Ἱεροῦ Χρυσοστόμου παρακαλοῦμεν Ὑμᾶς ἡμεῖς οἱ ταπεινοὶ καὶ ἀνάξιοι· «Μηδὲν νόθον δόγμα τῷ τῆς ἀγάπης προσχήματι παραδέχεσθε»[xxiii]. Ὡς προσφάτως, ἀλλὰ καὶ παλαιότερον, τὸ Ἅγιον Ὄρος σᾶς ὡμο­λόγησεν καὶ διεβεβαίωσεν, καὶ ἡμεῖς οἱ ἐλάχιστοι Ξηροποταμηνοὶ μοναχοὶ ὁμοῦ μετὰ τοῦ εὐσεβοῦς λαοῦ τοῦ συμμεριζομένου τὰς ἀνησυχίας μας «μένομεν πιστοὶ εἰς τὴν Πίστιν τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καὶ τῶν Ἁγίων Πατέρων, ἐξ ἀγάπης καὶ πρὸς τοὺς ἑτεροδόξους, οἱ ὁποῖοι οὐσιαστικῶς βοηθοῦνται, ὅταν οἱ Ὀρθόδοξοι διὰ συνεποῦς Ὀρθοδόξου στάσεως τοὺς ὑποδεικνύουν τὸ μέγεθος τῆς πνευματικῆς ἀσθενείας των καὶ τὸν τρόπον τῆς θεραπείας των»[xxiv]. Παρακαλοῦμεν δὲ ἐμπόνως καὶ εὐλαβῶς ὅπως εἰς τὸ ἑξῆς «ὁ θεολογικὸς διάλογος οὐδόλως συνοδεύηται ἀπὸ συμ­προσευχάς, συμμετοχὰς εἰς τὰς λειτουργικὰς καὶ λατρευτικὰς συνάξεις ἑκα­τέρων καὶ λοιπὰς ἐνεργείας, αἱ ὁποῖαι ἐνδέχεται νὰ δώσουν τὴν ἐντύπωσιν ὅτι ἡ ἡμετέρα Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία δέχεται τοὺς Ρωμαιοκαθολικοὺς ὡς πλήρη Ἐκκλη­σίαν καὶ τὸν Πάπαν ὡς κανονικὸν Ἐπίσκοπον Ρώμης. Τοιαῦται ἐνέργειαι παραπλα­νοῦν καὶ τὸ Ὀρθόδοξον πλήρωμα καὶ τοὺς Ρωμαιοκαθολικούς, δίδοντες εἰς αὐτοὺς τὴν ἐσφαλμένην ἐντύπωσιν περὶ τοῦ τί φρονεῖ περὶ αὐτῶν ἡ Ὀρθοδοξία..[xxv].  Ἐπειδὴ δὲ δὲν δυνάμεθα παρὰ νὰ πιστεύωμεν ὅτι ἔχομεν «τὸ αὐτὸ πνεῦμα τῆς πίστεως» μετὰ τῆς Ὑμετέρας Θειοτάτης Παναγιότητος, «κατὰ τὸ γεγραμμέ­νον, ἐπίστευσα, διὸ ἐλάλησα», οὕτω «καὶ ἡμεῖς πιστεύομεν, διὸ καὶ λαλοῦμεν»…. Ἐν τῇ Ὑμετέρᾳ πατρικῇ ἀγάπῃ συγχωρήσατε εἰς ἡμᾶς τὴν ὁμολογιακὴν ταύτην παρέκβασιν καὶ ἐμβλέψατε εἰς τὰ πρόσωπα τῆς ταπεινῆς ἡμῶν ἀδελφό­τητος, τὰ ὁποῖα ἀτενίζουν εἰς Ὑμᾶς μετὰ πολλοῦ σεβασμοῦ»[xxvi]. Στην ανταπάντησή του ο Οικουμενικός Πατριάρχης όχι μόνο δεν θεώρησε υπερβολικές τις ανησυχίες και προερχόμενες από κακόβουλη διάθεση, αλλά επαίνεσε τον Καθηγούμενο για τους λόγους του και την ανησυχία του και τον «καθησχασε» : «επαινούμεν την ευαισθησία σας, επαινούμεν πατρικώς την φιλαλήθειαν και την ειλικρίνειάν σας και σας καθησυχάζομεν επαναλαμβάνοντες επιγραμματικώς ότι έχουσιν γνώσιν οι φύλακες».[xxvii] Ασφαλώς θα ήταν προτιμότερο να μην χρειάζονταν τέτοιου είδους «πατριαρχικές» διαβεβιώσεις για να μας «καθησυχάζουν». Ποιος ευθύνεται που ένα τμήμα του Ορθοδόξου λαού ανησυχεί για τους «φύλακες», διατηρεί σοβαρότατες επιφυλάξεις για κάποιες ενέργειές τους ; Είναι άμοιροι ευθυνών οι «φύλακες» για την κατάσταση αυτή ;»
(Απόσπασμα από το Α. Γκοτσόπουλος, Η συμπροσευχή με αιρετικούς, έκδ. Θεοδρομία, Θεσσαλονίκη 20092, σ. 112-124).
π. Αναστάσιος Γκοτσόπουλος
6945-377621, agotsopo@gmail.com


ΥΓ : Ίσως θεωρήσουν κάποιοι ότι ναι μεν έχω δίκιο αλλά ο λόγος μου είναι ιδιαίτερα “σκληρός” και “ασεβής”. Όμως θα τους παρακαλούσα μαζί με την επισήμανση για τη “σκληρότητα” και το “ασεβές” του λόγου μου να μου παρουσιάσουν και τη δική τους ευπρεπή και πλήρη σεβασμού διαμαρτυρία για όσα εκκλησιολογικώς και κανονικώς απαράδεκτα συνέβησαν και πάλι στην Κωνσταντινούπολη το διήμερο 29-30 Νοεμβρίου 2014. 





[i] Στυλιανού, Αρχιεπισκόπου Αυστραλίας, «Περί την κακοδαιμονίαν του επισήμου Θεολογικού Διαλόγου Ορθοδόξων και Ρωμαιοκαθολικών», Επιστημονική Επετηρίδα Θεολογικής Σχολής Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, Νέα σειρά, 13 (2003), σ. 34. βλ. και Γ. Δ. Μεταλληνού, «Αιρέσεις, Οικουμενισμός: Οι διάλογοι χωρίς προσωπείον», στη διαδικτυακή τοποθεσία :   http://www.oodegr.com/oode/oikoymen/proswp1.htm
[ii]  Λόγου χάριν η θεωρία των κλάδων (Churchbranch Theory), της vestigia Ecclesia του Τετραπλεύρου του  Lambeth, της αρχής της περιεκτικότητος (comprehensiveness), περί των αυλών του Κυρίου, «περί του φωτός και της χαράς του οίκου του Κυρίου», «των δύο πνευμόνων»  βλ. εν Φούγιας, Οικονομία, σ.σ. 27-28, 88-89, 91-92 και  Καθηγητών, Υπόμνημα,  σ. 8, Σημάτη, Πατερική στάση, σ. 253.
[iii]   στη διαδικτυακή τοποθεσία : http://papalvisit.ecupatriarchate.org/media/pope_arrival_2006.php?f=windows&p=2
[iv]  Η θεολογική ακρίβεια έχει εκφραστεί με σαφήνεια στην υπό τον Αλέξιο Στουδίτη Σύνοδο του 1030 : «Από γε του νυν και εν αγίω προς τας απανταχού Εκκλησίας διαταττόμεθα Πνεύματι, ώστε τους λαχόντας Εκκλησιών προεστάναι θεοφιλεστάτους Αρχιερείς αγρύπνως τας επιβαλούσας αυτοίς ενορίας περισκοπείν και πάση δυνάμει τους αρχηγούς των αιρέσεων ως λύκους θρασείς αποκρούεσθαι, ους τη κακοδοξία … των λοιπών αιρεσιαρχών ανενδότως εμμένοντας ούτε τω του επισκόπου καλείσθαι όλως ονόματι ανεχόμεθα, ούτε τινά αιρεσιάρχην πρώτον  τούτοις επιφημίζεσθαι ή χειροτονείν εξείναι ή άλλο τι ιερατικών αναξίων διενεργείν», στο Κοτσώνη, intercommunio, σ. 201.
[v]  Σύμφωνα με τον Α΄ Κανόνα της εν Καρχηδόνι Συνόδου «παρά δε τοις αιρετικοίς, όπου εκκλησία ουκ έστιν … ου δύναται ο αιρετικός, ο μήτε θυσιαστήριον έχων, μήτε Εκκλησίαν». Ο δομινικανός θεολόγος Υ. Congar ερμηνεύοντας την Ορθόδοξη αυτοσυνειδησία αναφέρει : «Η χριστιανική αρχαιότητα αρνήθηκε πάντοτε να δώσει το όνομα της Εκκλησίας στα σώματα που είχαν αποσπαστεί από τη μοναδική ορατή Εκκλησία, η οποία ήταν η «καθολική» Εκκλησία, δηλαδή η αληθινή και ορθόδοξη. Τους ήταν αδιανόητο ότι μπορούσε να υπάρξει Εκκλησία χωρίς τις ιδιότητες της  Εκκλησίας, τις όποιες απέδωσε το σύμβολο Νικαίας - Κωνσταντινουπόλεως: μία, αγία, καθολική και αποστολική. Γι’ αυτό ονόμαζαν τις αποκομμένες από την ενότητα κοινότητες με διάφορα ονόματα, αποκλείοντας το όνομα της Εκκλησίας, εκτός κι αν το χρησιμοποιούσαν με την εμπειρική έννοια του της συναθροίσεως...», στο Π. Deseille, Η πορεία μου προς την Ορθοδοξία, μτφρ. Σ. Κούτσας,  εκδ. Ακρίτας (Αθήνα 19932), σ. 134.  Κατά τον S.L. Greenslade, σύμφωνα με την ομόφωνη διδασκαλία των Πατέρων, που στηρίζεται στην Καινή Διαθήκη, η Εκκλησία όχι μόνο «όφειλε να είναι μία, αλλά είναι μία και δεν μπορεί να είναι παρά μία. Η ενότητα αυτή ήταν (γι’ αυτούς) μία ιδιότητα της ορατής Εκκλησίας και η ορατή Εκκλησία γινόταν κατανοητή ως μία και μόνη οργανική οικοδομή, μια κοινωνία. Σύμφωνα μ’ αυτούς (τους Πατέρες), οι διαιρέσεις, οι διακοπές κοινωνίας, δεν καλύπτονταν ούτε κυριαρχούνταν από μια πνευματική και αόρατη ενότητα, και διάφορες ονομασίες δεν μπορούσαν να σχηματίσουν μια μόνο Εκκλησία. Δεν υπήρχε παρά μια ορατή  Εκκλησία σε μια και μόνο κοινωνία. Τα αποκομμένα σώματα από αυτή την κοινωνία ήταν έξω από την Εκκλησία» στο Π. Deseille, Η πορεία μου προς την Ορθοδοξία, μτφρ. Σ. Κούτσας, εκδ. Ακρίτας  (Αθήνα 19932), σ.σ. 140-141. 
[vi]   PG 77, 132DPG 77, 133CPG 77,  81B, 96A, 97A, 105C, 104A, 124B, 125D,   PG 77, 105C                                                 
[vii]   στη διαδικτυακή τοποθεσία :  http://papalvisit.ecupatriarchate.org/media/divine_liturgy_2006.php?f=windows&p=2
[viii]   αυτόθι,  χρονική ένδειξη : 1:47:30
[ix]   αυτόθι,  χρονική ένδειξη : 0:36:44
[x]   αυτόθι,  χρονική ένδειξη : 1:24:55
[xi] Ο Αγ. Κύριλλος Ιεροσολύμων αναφέρει σχετικά : «Μη υπολάβης το φίλημα εκείνο σύνηθες είναι τοις επ’ αγοράς γινομένοις υπό των κοινών φίλων. Ουκ έστιν τοίνυν τοιούτον το φίλημα» (PG 33, 1112A). «Ανάμεσα στους ευχαριστιακούς συμβολισμούς, το ιδιαίτερο σημάδι της συμφιλίωσης πριν από τη μετάληψη της θείας Ευχαριστίας και δείγμα σωστών αδελφικών σχέσεων είναι η τελετουργία του ασπασμού της ειρήνης, η οποία ανάγεται  ως τα χρόνια της Καινής Διαθήκης. Ο ασπασμός δεν ήταν καθόλου συμβολικός ή εικονικός, αλλά η ζωντανή έκφραση, η ιερή πράξη της ίδιας της αγάπης» (Σ. Τσομπανίδου, Λειτουργία μετά τη Λειτουργία : Η συμβολή της Ορθόδοξης Εκκλησίας και Θεολογίας στην κοινή Χριστιανική μαρτυρία για δικαιοσύνη, ειρήνη και ακεραιότητα της δημιουργίας (Θεσσαλονίκη 1996), σ. 180-181).
[xii] Κυρίλλου Ιεροσολύμων, PG 33, 1120B, Γ. Παρασκευοπούλου, Ερμηνευτική επιστασία επί της Θ. Λειτουργίας (Πάτρα 20052), σ. 441, Π. Ευδοκίμωφ, Η προσευχή της Ανατολικής Εκκλησίας, Η βυζαντινή λειτουργία του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου,  μτφρ. Μ. Παπαζάχου-Δ. Τζέρπος,  εκδ. Αποστολική Διακονία, Αθήνα  19822, σ. 187 
[xiii]  Bartholomeos, Oikonomia,   σ. 48
[xiv] «κυρίως η θεία λειτουργία μετά την του Αγ. Ευαγγελίου ανάγνωσιν γίνεται … μετά δε το Ευαγγέλιον άρχεται η τελετή της λειτουργίας της υπεραχράντου θυσίας» κατά τον Θ. Βαλσαμώνα (PG 137, 1281D).
[xv] Βαρθολομαίου Κωνσταντινουπόλεως, Ὁμιλία κατά τήν ἐπί τῇ ὑποδοχῇ Αὐτοῦ Δοξολογίαν εἰς τόν Ἱερόν Ναόν τοῦ Πρωτάτου (21/08/2008), στη διαδικτυακή τοποθεσία : http://www.ec-patr.org/docdisplay.php?lang=gr&id=976&tla=gr  και  Παρακαταθήκη, 61 (2008), σ. 7.
[xvi] «Εχθροί δε του Θεού, πρώτως μεν και κυρίως οι ακάθαρτοι δαίμονες . δεύτεροι δε μετ’ εκείνους, οι τε την ειδωλολατρίαν πρεσβεύοντες και οι των αιρέσεων αρχηγοί» (Ι. Χρυσοστόμου, Ερμηνεία εις τον ρλη΄ Ψαλμόν,  PG 55, ;;;;;;  417 ;;;;;)
[xvii]  Κατά τον Αγ. Κύριλλο Αλεξανδρείας, PG 77, 320.
[xviii]  Επίσκεψις, 50 (1972), σ.σ. 7-8 και Bartholomeos, Oikonomia, σ. 48
[xix]  Θεοδώρου Στουδίτου, Θεοκτίστω Μαγίστρω,  PG 99, 984,  αναλυτικότερα βλ. Αλιβιζάτου, Οικονομία, σ. 40.
[xx] Επιστολή Αγιορειτών Μοναχών προς Μιχαήλ Η΄ Παλαιολόγον αναφορικά με την ένωση της Λυώνος (1439), στο Καθηγητών, Υπόμνημα, σ. 19-20.
[xxi]  Θεοκλήτου, Μητρ. Ιωαννίνων, Ομιλία ἐν τῷ Πανσέπτῳ Πατριαρχικῷ Ναῷ τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου ἐπί τῇ Θρονικῇ Ἑορτῇ (30/11/2007),  στη διαδικτυακή τοποθεσία :  www.ec-patr.org/docdisplay.php? Lang=gr&id=843&tla=gr.
[xxii]  Στυλιανού, Αρχιεπ. Αυστραλίας,  «Ο μεταξύ Ορθοδόξων και Ρωμαιοκαθολικών Θεολογικός Διάλογος, Προβλήματα και προοπτικές», Επιστημονική Επετηρίδα Θεολογικής Σχολής Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης,  29 (1986-1989), σ.σ. 22-24.
[xxiii] Ὑπόμνημα εἰς τὴν πρὸς Φιλιππησίους ἐπιστολήν, Ὁμιλία Β´, ΡG 62,191.
[xxiv]  Ἱερᾶς Ἐκτάκτου Διπλῆς Συνάξεως τῆς Ἱερᾶς Κοινότητος τοῦ Ἁγίου Ὄρους Ἄθω,  «Περὶ τοῦ Διαλόγου Ὀρθοδόξων καὶ Ρωμαιοκαθολικῶν», 9 (1980),   Κοινωνία,  23,2 (1980),  σ.σ. 126-127.
[xxv]  Ἱερᾶς Ἐκτάκτου Διπλῆς Συνάξεως τῆς Ἱερᾶς Κοινότητος τοῦ Ἁγίου Ὄρους Ἄθω,  «Περὶ τοῦ Διαλόγου Ὀρθοδόξων καὶ Ρωμαιοκαθολικῶν», 9 (1980),   Κοινωνία,  23,2 (1980),  σ.σ. 126-127.
[xxvi]  Παρακαταθήκη, 61 (2008), σ. 4.
[xxvii]  Παρακαταθήκη, 61 (2008), σ.  7.

67 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Πολλά λόγια και σοφιστείες για ανύπαρκτα θέματα.
Άγιε Πρωτοπρεσβύτερε της Μητροπόλεως Πατρών π. Αναστάσιε Γκοτσόπουλε αδικείτε τον εαυτόν σας με τα άλματα της σκέψεώς σας. Το υστερόγραφό σας δεν είναι πειστικό. Δεν θα σας αντικρούσω. Μάταια θα είναι η προσπάθεια. Κατά το Αριστοφανικό «Ου με πείσεις, καν με πείσης» σας έχω ακούσει και σας έχω διαβάσει. Είστε ισχυρογνώμων στην λανθάνουσα ερμηνεία.
Δεν έχουν έτσι τα θέματα.
Όπως επιθυμείτε να πειθαρχούν στην Πνευματική σας Πατρότητα όσοι εξομολογούνται στο επιτραχήλιον σας έτσι και εσείς να είσθε πειθαρχικός στις Συνοδικές αποφάσεις του Οικουμενικού Πατριαρχείου και της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Στην επίσκεψη αυτή του Πάπα Ρώμης ήταν παρούσα άπασα η Αγία Και Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου.
Με τις φαντασιώσεις σας γίνεσθε αγωγός προς σχισματικούς και αποτειχισμένους. Ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. κ. Βαρθολομαίος είναι συνεχιστείς της παραδόσεως. Δεν ενεργεί μεμονωμένα αλλά εκκλησιολογικά. Τον σκανδαλισμό τον προκαλούν αυτοί που μεταποιούν τους Αγίους και Ιερούς Κανόνες και δεν μπορούν να ανεχθούν την μοναξιά και το λάθος τους. Προσέξτε την μεγίστη ευθύνη σας ως Ιερεύς.
Μ. Σ. Ν.

Ανώνυμος είπε...

Ο συντάκτης νομίζει ότι «κατέβη οὗτος δεδικαιωμένος εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ» με τα όσα έγραψε και αφού απάντηση μπορείς να μην πάρει. Λογικές οι σκέψεις του αλλά λανθασμένα τα συμπεράσματά του. Οι Ιεροί Κανόνες δεν είναι για τα μέτρα του καθενός όσο σοφός και αν είναι. Πρέπει να υπάρχει και συμφωνία αυτών. Οι ασχολούμενοι με το θέμα χρησιμοποιούν τα ίδια αποσπάσματα.

Ανώνυμος είπε...

Ο παπα-Αναστάσης ρωτάει:
§ Από πότε ένας αιρετικός μπορεί να προσεύχεται εν τη Λατρεία ως κανονικός Ορθόδοξος Χριστιανός ;
Απαντώ μπορεί να ήταν εντός του ναού χωρίς να κάνει προσευχή. Το ίδιο κάνουν και ορθόδοξοι που πάνε για κάποια κοινωνική υποχρέωση στην Εκκλησία. Σε θ. Λειτουργία για δώσουν παρών σε μνημόσυνο κ.α.
Ο παπα-Αναστάσης ξαναρωτάει:
§ Είναι δυνατόν ένας αιρετικός και μάλιστα ηγέτης αιρέσεως να εκπροσωπεί τον ορθόδοξο λαό εν τη Θ. Λατρεία απαγγέλλοντας ως Προεστώς την Κυριακή Προσευχή εξ ονόματος του πληρώματος της Εκκλησίας μας ;
Απαντώ αφού ξεπεράσω το ‘αιρετικός’ το οποίο η Εκκλησία δεν το κάνει δεκτό. Ο παπά-Αναστάσης όμως αυτός είναι υπεράνω της Εκκλησίας και τον λέει ‘αιρετικό’ με κάποιες απόψεις Πατέρων. Πάτερ μου την Κυριακή Προσευχή ο Κύριος την δίδαξε σε όλο τον χριστιανικό κόσμο που έχουν το Ιερό Ευαγγέλιο.
Στα αφελή ερωτήματα. με αφέλεια απάντησα.
Όταν γίνει ξανά κάτι παρόμοιο εις Φανάρι ή Βατικανό να μας ξαναπείτε τα ίδια.

Ανώνυμος είπε...

Σεβαστέ π. Αναστάσιε. Καλά τα όσα έγραψες. Πρέπει να υπάρχει έλεγχος για να μην προχωρούν ανεξέλεγκτα οι δεσποτάδες και ο Πατριάρχης της Πόλης. Όμως γράφεις ότι κήρυξε από άμβωνος ο Πάπας. Δεν κήρυξε τις θέσεις του είπε από το στασίδι. Αυτή την φορά οι προσφωνήσεις έγιναν μετά το Δι’ ευχών. Είδα φέτος πολλές βελτιώσεις από εκείνες που έγιναν με τον Βενέδικτο. Κάπου και οι δεσποτάδες με τον Πατριάρχη κάνουν πίσω. Ας το γράψεις και αυτό.

Ανώνυμος είπε...

Για τα βάσανα του λαουτζίκου από τα μνημόνια, την ανεργεία, την πείνα, την εξαθλίωση κλπ κανένας λόγος.
Ατά νοιάζουν τον κόσμο.
Υπάρχει καμιά θέση στο ναό σας για τον αδελφό μου τον άνεργο με 5 παιδιά; Το ένα πιάτο φασουλάδα δεν λύνει το πρόβλημά της οικογένειάς του. Για πόσο θα τσοντάρω; Για πόσο θα έχω και εγώ εργασία;
Από κηρύγματα μπουχτίσαμε.

π. Geras Imos είπε...

Το κείμενο αυτό θα μείνει αναπάντητο καθώς κανένας δεν έχει τι να απαντήσει. Με βάση την πατερική Παράδοση βεβαίως, όχι την ψευδοαγαπητική...

Ανώνυμος είπε...

Η Εκκλησία είναι ένας δένδρο αειθαλές του οποίοι οι ρίζες είναι στον ουρανό και τις ποτίζει ο Τρισάγιος Θεός. Τα κλαριά και η φυλλωσιά επί της γης. Αν κάποια αποκοπούν ή μαραθούν ο Θεός θα συνεχίζει να προσφέρει ζωή στο δένδρο της Εκκλησίας. Δεν υπάρχει κανένας φόβος. Αυτό που θα νικήσει είναι η Αλήθεια της Εκκλησίας. Ας υπάρχει ειρήνη και αγάπη στις αθάνατες ψυχές μας.

Ανώνυμος είπε...

Η παρέμβαση του π. Αναστασίου να φτάσει στον Πατριάρχη Βαρθολομαίο και σε όλους τους Συνοδικούς του Θρόνου της Κωνσταντινούπολής μήπως και ξυπνήσουν.

Ανώνυμος είπε...

καταπλητικό το κείμενο του π. Αναστασίου. Τον ευχαριστούμε που διακονεί το λόγο του Θεού με συνέπεια και σοβαρότητα. Δεν νομίζω να βρεθεί κάποιος ν' αντιτάξει κάτι.
θεολόγος - ιεροψάλτης

Ανώνυμος είπε...

Συγχαρητήρια πάτερ μου για τις απόψεις σας. Επιτέλους ακούστηκε και η φωνή της αλήθειας!Ελεος πια με τον αιρεσιάρχη, ας το καταλάβουν αυτοί που υποστηρίζουν την "ψευτοένωση" ότι δεν ειναι εκκλησία ένα τίποτα είναι, μία ει΄ναι η εκκλησία η Ορθοδοξία που στηρίζεται στην Αλήθεια του Κυρίου και όχι στις "αγαπολογίες" χωρίς περιεχόμενο!

Ανώνυμος είπε...

Σεβαστέ πάτερ Αναστάσιε! Σας αξίζουν θερμά συγχαρητήρια για την κριτική ανάλυση στην οποία προβήκατε. Το κείμενό σας εδράζεται επί στερράς θεολογικής, εκκλησιολογικής και ιεροκανονικής βάσεως. Οι μέχρι τώρα αντιδράσεις που σημειώθηκαν απλά εκφράζουν τον πανικό των αντιφρονούντων. Οι καημένοι είναι για λύπηση...Γυμνοί θεολογικών, εκκλησιολογικών και ιεροκανονικών επιχειρημάτων συνθηματολογούν ακατάσχετα! Ο μανδύας τους είναι διάτρητος από πάσης πλευράς! Μην πτοηθείτε απ την επιχείρηση απαξιώσεώς σας!Κανείς ορθοφρονών πιστός δεν τους υπολογίζει! Συνεχίστε τον αγώνα σας και αφήστε τους να κοάζουν. .

Ανώνυμος είπε...

δεν σχολιάζω γιατί το Υ.Γ δεν με αφήνει

Ανώνυμος είπε...

Συγχαρητηρια,απλα τιποτε αλλο!
Και αλλα κειμενα ..
Αγωνιουμε για τον π.Αρτεμιο!π

Ανώνυμος είπε...

Προς Μ.Σ.Ν.: δυστυχώς δεν προσήγαγες ούτε ένα (αριθμός 1) αντεπιχείρημα στα καταπελτώδη επιχειρήματα του π.Αναστασίου. Εντελώς αυθαίρετα και ατεκμηρίωτα μιλάς για σοφιστείες και φαντασιώσεις για να πλήξεις όπως αφελέστατα νομίζεις τον εκλεκτό ιερωμένο. Τόλμα "γενναίε" που βρήκες σαν πρόσχημα το υστερόγραφο του παπούλη για να μην απαντήσεις αφού πρώτα πέταξες τη λάσπη εναντίον του. Βούιξε ο τόπος απ τα αίσχη στο Φανάρι με θλιβερό πρωταγωνιστή τον πατριάρχη και τους άνευ ποιμνίου Φαναριώτες επισκόπους και αντί κάποιοι να τοξεύσουν προς τα κει τα βέλη τους τα έστρεψαν στον παπα-Τάσο αλλοιθωρίζοντας! "Ένοχος ένοχον ου ποιεί"! Αυτό ας το καταλάβουν επιτέλους κάποιοι!

Ανώνυμος είπε...

Σαν τον μεγάλο αδελφό της παραβολής ο συντάκτης δεν νιώθει χαρά. Του εύχομαι την επόμενη φορά να είναι στο Φανάρι.

Ανώνυμος είπε...

ΥΠΕΡΟΧΟ ΚΕΙΜΕΝΟ

ΜΠΡΑΒΟ.

Ανώνυμος είπε...

Μια από τα ίδια. Όλοι οι αντίθετοι γράφουν τα όμοια. Γράψτε όσα περισσότερα. Οι πιστοί της Εκκλησίας έχουν εμπιστοσύνη στον Παναγιώτατο Οικουμενικό Πατριάρχη.

Ανώνυμος είπε...

Το επαναλαμβανόμενο θαύμα του Αγίου Φωτός το δίνει ο Θεός για κάθε καλοπροαίρετη ψυχή να γνωρίσει την αλήθεια μέσα στην Ορθοδοξία

Ανώνυμος είπε...

Χαιρόμαστε που ο π.Αναστάσιος δεν ακολουθεί τον εύκολο δρόμο -λόγια κολακευτικά -αλλά τον δύσκολο-λόγια αληθείας.

Ανώνυμος είπε...

Το άλλο θαύμα με τον Τοτό το γνωρίζεις 12.05. Τέτοιο θαύμα το κάνει και ο Φραγκίσκος. Ξύπνα. Διάβασε για το «θαύμα» και μετά να μας πεις.
Τα όσα γράφει ο π. Αναστάσιος είναι προσωπικές του απόψεις. Η Εκκλησία έχει άλλες. Χωρίς να το καταλάβει ο πατήρ βγάζει τον εαυτό του εκτός Εκκλησίας.

Ανώνυμος είπε...

Από την πολυθρόνα του γραφείου του ναού ή στο τζάκι του σπιτιού, γράφω και καταδικάζω και εγώ. Πάντα οι ντακοταρίες κάνουν μάχη στο πληκτρολόγιο. Οι Πατριαρχικοί δίνουν τις μάχες στον διάλογο για να γνωρίσουν την Ορθοδοξία οι ετερόδοξοι. Ως εφημέριος να κάνει ακολουθίες, να παίρνει τυχερά, να λέει μεγάλες κουβέντες και μετά «για τους άλλους τα λέω παπαδιά όχι για μας»
Φιλάκια πολλά.

Ανώνυμος είπε...

Ο πατήρ Αναστάσιος πάντοτε ήταν εύστοχος στα δογματικά ζητήματα!

Ανώνυμος είπε...

Επιτέλους μια φωνή ορθού λόγου!
Μερικοί μας θυμίζουν άλλες εποχές.

Ανώνυμος είπε...

Εξαιρετικό κείμενο πάτερ Αναστάσιε.
Το μεγαλύτερο ατόπημα από όλα ήταν ο λειτουργικός ασπασμός του Πατριάρχη στον πάπα, βγαίνοντας από το ιερό την ώρα της θείας Λειτουργίας και μόλις πριν την έναρξη της αγίας Αναφοράς. Αλλά αυτά δεν μετράνε για αλλοτριωμένες συνειδήσεις. Ο οικουμενισμός αλλοτριώνει. Πολλώ μάλλον όταν προέρχεται κανείς από πνευματικό περιβάλλον ήδη αλλοτριωμένο, όπως αυτό του μακαριστού μητροπολίτη Χαλκηδόνος Μελίτωνος Χατζή. Είναι γνωστά αυτά...

Ανώνυμος είπε...

Πότε είχαν επιχειρήματα οι φιλοπατριαρχικοί κεκράκτες για να έχουν και τώρα; Συνθήματα, συνθήματα, συνθήματα!

Ανώνυμος είπε...

ΑΞΙΟΣ!

Ανώνυμος είπε...

Πώς να μην μπει κανείς στον πειρασμό να συγκρίνει το μεστό θεολογικής και εκκλησιολογικής εμβρίθειας κείμενο του π.Αναστασίου με το γέμον φαιδρότητος και ειρωνείας κείμενο του μητροπολίτη Χογκ-Κογκ! Και όμως, βρέθηκαν σχολιαστές που εγκωμίασαν το δεύτερο!

Ανώνυμος είπε...

ΝΤΡΟΠΗ ΣΤΟΥΣ ΥΒΡΙΣΤΕΣ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ ΠΟΥ ΜΙΛΑΝΕ ΓΙΑ "ΝΤΑΚΟΤΑΡΙΕΣ" ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΤΕΤΟΙΑ ΑΗΘΗ. ΑΝ ΕΧΟΥΝ ΤΑ ΚΟΤΣΙΑ ΑΣ ΚΑΤΑΘΕΣΟΥΝ ΟΥΣΙΩΔΗ ΑΝΤΙΡΡΗΤΙΚΟ ΛΟΓΟ ΣΤΙΣ ΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ. ΤΟ ΝΑ ΜΙΛΑΝΕ ΜΕ ΤΕΤΟΙΑ ΑΦΟΡΗΤΗ ΕΙΡΩΝΕΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΓΡΑΦΟΥΝ ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΝΕΠΕΡΕΙΣΤΑ ΓΙΑ "ΤΥΧΕΡΑ" ΚΑΙ "ΠΑΠΑΔΙΕΣ" ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΑΠΡΕΠΕΙΑ ΧΕΙΡΙΣΤΟΥ ΕΙΔΟΥΣ!

Ανώνυμος είπε...

ΝΤΡΟΠΗ ΣΤΟΥΣ ΥΒΡΙΣΤΕΣ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ ΠΟΥ ΜΙΛΑΝΕ ΓΙΑ "ΝΤΑΚΟΤΑΡΙΕΣ" ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΤΕΤΟΙΑ ΑΗΘΗ. ΑΝ ΕΧΟΥΝ ΤΑ ΚΟΤΣΙΑ ΑΣ ΚΑΤΑΘΕΣΟΥΝ ΟΥΣΙΩΔΗ ΑΝΤΙΡΡΗΤΙΚΟ ΛΟΓΟ ΣΤΙΣ ΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ. ΤΟ ΝΑ ΜΙΛΑΝΕ ΜΕ ΤΕΤΟΙΑ ΑΦΟΡΗΤΗ ΕΙΡΩΝΕΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΓΡΑΦΟΥΝ ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΝΕΠΕΡΕΙΣΤΑ ΓΙΑ "ΤΥΧΕΡΑ" ΚΑΙ "ΠΑΠΑΔΙΕΣ" ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΑΠΡΕΠΕΙΑ ΧΕΙΡΙΣΤΟΥ ΕΙΔΟΥΣ!

Ανώνυμος είπε...

Δύο σημεία προς τους αντιφρονούντες μου :

1. Ένα ερώτημα : Δυστυχώς εγώ με τα κείμενά μου στενοχωρώ – χωρίς αυτό να είναι στις προθέσεις μου – ορισμένους εν τοις Πατριαρχείοις. Εσείς λοιπόν αντιλέγοντας στις σκέψεις μου, προσπαθείτε να υπεραμυνθείτε των του Πατριαρχείου και όσων συνέβησαν στη θρονική εορτή μετά του Αγιωτάτου προβάλλοντας τη δική σας επιχειρηματολογία. Διερωτώμαι όμως ειλικρινά, να απαντήσετε στον εαυτό σας, αν υπάρχει περίπτωση να είναι ικανοποιημένος ο Πατριάρχης ή ο Άγιος Περγάμου διαβάζοντας τα σχόλιά σας; Είναι δυνατόν το επίπεδο του θεολογικού σας λόγου και αντιλόγου με τον οποίο προσπαθείτε να υπερασπιστείτε τις πατριαρχικές ενέργειες, να ευχαριστεί τον Πατριάρχη ;

2. Και ένα παράπονο : Τι σας φταίω εγώ, ένας απλός παπάς της επαρχίας και καταφέρεστε εναντίον μου ; Τι είπα εγώ διαφορετικό από όσα έχουν γράψει ο ίδιος ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος και ο Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας Στυλιανός, και έχουν δημοσιευθεί σε έγκριτα περιοδικά και αναδημοσίευσα εγώ ; Μήπως δε διαβάσατε ούτε μία φορά το κείμενό μου, αλλά απλώς είδατε το όνομά μου και τον τίτλο της ανάρτησης και … βουυυρ εναντίον μου ;
Δίκαιο δεν είναι, αγαπητοί, το παράπονό μου ; Γιατί λοιπόν “χτυπάτε” εμένα και δε ζητάτε το λόγο από τον ίδιο τον Πατριάρχη ; Γιατί δεν εγκαλείτε τον Αρχιεπίσκοπο Αυστραλίας Στυλιανό ;

π. ΑΚΓ

Ανώνυμος είπε...

Τα καλύτερα λόγια έχω ακούσει για τον π.Αναστάσιο και απορώ πως μερικοί κάνουν σαν τους κουκουλοφόρους επί Γερμανικής Κατοχής!Τόση κακία δείχνουν για έναν ποιμένα και φίλο του Αναστάσιου?

Ανώνυμος είπε...

Σπουδαίες επισημάνσεις!
Αυτά τα λειτουργικά είναι ακατανόητα.Θα μπορούσατε να μας κανετε και μαθήματα περί του τι σημαίνει Θεία Λειτουργία!
ΕΥΓΕ !

Ανώνυμος είπε...

Από πότε ο 1:36 εκδίδει πιστοποιητικά γνήσιας εκκλησιαστικότητας;

Ανώνυμος είπε...

Μήπως κάποιοι επί εμπαθεία διακρινόμενοι σχολιαστές μπέρδεψαν τα ιστολόγια στα οποία στέλνουν τα σχόλιά τους; Αν θέλουν να εκτονωθούν ας καταφύγουν σε κάποια άλλα ιστολόγια που διαχειρίζονται κάποιοι θεολόγοι-μουσικολιγιότατοι....

Ανώνυμος είπε...

Είμαι π. Αναστάσιε από τους αντιφρονούντες. Υπερασπίζω την γραμμή του Οικουμενικού Πατριαρχείου υπό την αιγίδα του Πατριάρχου μας κ.κ. Βαρθολομαίου. Δεν θα γράψω τίποτα απολύτως ούτε θα αναπτύξω επιχειρηματολογία. Τις απαντήσεις τις έχει δώσει τόσο ο Πατριάρχης όσο και η Αγία και Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Όταν το κρίνει το Πατριαρχείο μπορεί να απαντήσει. Εσείς είσθε ελεύθερος να κάνετε την αντίσταση σας. Ο Πατριάρχης είναι μακρόθυμος.

Ο Ιστολόγος κ. Αναστάσιος Κωστόπουλος γνωστός φίλος των Πατριαρχικών απόψεων είχε δημοσιεύσει προ έτους με επιγραφή «Δέν προδίδομεν τήν Ὀρθοδοξίαν, ὡς κατηγορούμεθα, ἀλλά κηρύσσομεν πρός τούς ἑτεροδόξους καί πρός πάντας τήν Ὀρθόδοξον ἀλήθειαν. - Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος» (http://anastasiosk.blogspot.gr/2013/09/blog-post_21.html) τα παρακάτω. Αυτά αρκούν ως απάντηση γενική

«Αἱ μεταξύ τῶν κατά τόπους Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν καί τῶν ἑτεροδόξων συζητήσεις καί οἱ διάλογοι ἔχουσι μέν ὡς ἀπώτατον στόχον αὐτῶν τήν ἐκπλήρωσιν τῆς βουλήσεως καί ἐντολῆς τοῦ Κυρίου "ἵνα πάντες ἕν ὦσιν" (Ἰωάν. 17, 21), συμβάλλουν δέ τό γε νῦν ἔχον εἰς τήν κοινωνικήν συνεργασίαν καί εἰς τήν μαρτυρίαν τῇ ἀληθείᾳ, ἐπί τῷ σκοπῷ τῆς ἀλληλοκατανοήσεως καί τῆς ἐν καιρῷ ἀποδοχῆς καί ὑπό τῶν ἑτεροδόξων τῆς μιᾶς Ὀρθοδόξου πίστεως. Δέν ἀποσκοποῦν, ὡς ἐγράφη καί ἐν Βουλγαρίᾳ καί ἀλλαχοῦ, εἰς τήν δημιουργίαν ἑνός κοινῶς ἀποδεκτοῦ «συνονθυλεύματος» δοξασιῶν. Δηλαδή, δέν ἐπιδιώκεται διά τῆς λεγομένης οἰκουμενικῆς κινήσεως ἡ ἀποδοχή μιᾶς «χριστιανικῆς συγκρητιστικῆς ὁμολογίας», ἀλλά ἡ ἐμβάθυνσις εἰς τήν Χριστιανικήν Ὀρθόδοξον πίστιν καί εἰς τήν κοινωνικήν συνεργασίαν τῶν ἐπικαλουμένων τό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ. Δέν φοβούμεθα, ὡς εἰκός, οἱ Ὀρθόδοξοι, οἱ ἔχοντες τό πλήρωμα τῆς ἀληθείας, ὅτι θά ἐπηρεασθῶμεν ἐκ τῶν ἀπόψεων τῶν ἑτεροδόξων ἀδελφῶν ἡμῶν ἐπί τῶν δογματικῶν θεμάτων. Ἀκολουθοῦμεν ἁπλῶς τήν μακράν ἐκκλησιαστικήν παράδοσιν, τήν συγκεφαλαιουμένην εἰς τήν συμβουλήν τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κλίμακος, καί συζητοῦμεν ἄνευ χρονικοῦ περιορισμοῦ μετά τῶν ζητούντων παρ᾿ ἡμῶν καλοπροαιρέτως λόγον περί τῆς ἐν ἡμῖν ἐλπίδος: «Ἐν τοῖς μέν κακοθελῶς ἡμῖν μαχομένοις ἀπίστοις, ἤ κακοπίστοις, μετά πρώτην καί δευτέραν νουθεσίαν παυσώμεθα. Ἐν δέ τοῖς τήν ἀλήθειαν μαθεῖν βουλομένοις, τό καλόν ποιοῦντες, ἕως αἰῶνος μή ἐκκακῶμεν. Πλήν, καί πρός στηριγμόν ἡμῶν τῆς καρδίας ἐν ἀμφοτέροις χρησώμεθα» (Κλῖμαξ, Λόγος ΚΣΤ΄, περί διακρίσεως, 2,11).
Διά τῆς τακτικῆς ταύτης δέν προδίδομεν τήν Ὀρθοδοξίαν, ὡς κατηγορούμεθα, οὔτε ὑποστηρίζομεν οἰκουμενιστικάς ἀντιλήψεις, ἀλλά κηρύσσομεν πρός τούς ἑτεροδόξους καί πρός πάντας τήν Ὀρθόδοξον ἀλήθειαν.
Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος δογματίζει ὅτι ὁ Θεός «ἀεί μεθ᾿ ἡμῶν διαλέγεται». Ἑπομένως καί ἡμεῖς οἱ ὁποῖοι θέλομεν νά πορευώμεθα κατά τό ὑπόδειγμα Αὐτοῦ ὀφείλομεν νά διαλεγώμεθα μετά πάντων ὅσων ἐπιθυμοῦν καί θέλουν νά ἀκούσουν τάς ἀπόψεις, τάς πεποιθήσεις, τήν πίστιν καί τά δόγματα τῆς Ὀρθοδόξου ἡμῶν Ἐκκλησίας. Ἐάν παύσωμεν νά διαλεγώμεθα μετ᾿ αὐτῶν, παρακούομεν τήν ἐντολήν τοῦ Θεοῦ ὅπως μαθητεύωμεν πάντα τά ἔθνη (πρβλ. Ματθ. κη΄, 19).

Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος».

Παρακαλώ δια την ευλογία σας.
Ευάγγελος

Ανώνυμος είπε...

Πάτερ Αναστάσιε, σας συγχαίρω για το θάρρος σας. Αυτό που πρέπει να γνωρίζουμε σε κάθε περίπτωση είναι ότι ο Ρωμαιοκαθολικισμός είναι η πρώτη μορφή Προτεσταντισμού, "διαμαρτύρησης" κατά της εκκλησιαστικής τάξης και παράδοσης. Και μετά τη Β΄ Βατικανή Σύνοδο, έχει εκπροτεσταντιστεί και επισήμως. Την εκπροτεσταντισμένη ρωμαιοκαθολική νεο-βατικάνεια εκκλησιολογία μεταφέρει ακέραια στα καθ' ημάς ο μητροπολίτης Περγάμου Ιωάννης Ζηζιούλας. Ο κ. Ιωάννης Ζηζιούλας προσφέρει νεο-βατικάνεια εκκλησιολογία (με νεο-αρειανική χροιά, επιπλέον) με ορθόδοξο ένδυμα. Γι' αυτό και η θεολογική του πρόταση είναι ένας άτυπος ουνιτισμός, και μάλιστα εκπροτεσταντισμένος. Είναι τεράστιες οι ευθύνες του Οικουμενικού Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου που επέτρεψε σε έναν σε βάθος εκλατινισμένο θεολόγο να κατευθύνει τη θεολογία του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Και δυστυχώς έχει επισημανθεί αυτό και από διαπρεπείς θεολόγους, αλλά ο κ. Βαρθολομαίος δεν εννοεί να το κατανοήσει.

Ανώνυμος είπε...

@Eυάγγελος: Δεν υπάρχει Σύνοδος στο Πατριαρχείο. Γίνεται ότι λέει ο Πατριάρχης. Όλες οι αποφάσεις είναι ομόφωνες. Είναι προσομοίωση ή ομοίωμα Συνόδου, όχι πραγματική Σύνοδος.
Διάβασε τι γράφει ο Πλάτων στην "Πολιτεία" για τον τύραννο: Ο δυστυχέστερος των ανθρώπων. Κατάλαβες το υπονοούμενο;

Ανώνυμος είπε...

Το είδα σε blogs με σκληροπυρηνικές ακραίες απόψεις. Το να το δω και σ’ εσένα δεν το περίμενα. Πάνω από την φιλία σου είναι η αληθινή ενημέρωση και όχι η διαστρέβλωση της αλήθειας. Μην δημοσιεύσεις σε παρακαλώ τέτοια αντιεκκλησιαστικά κείμενα.

Ανώνυμος είπε...

Τι να αντικρούσεις;
Όλο είναι απορριπτέο.

Ανώνυμος είπε...

Δεν έχεις επιχειρήματα 8:38 γι αυτό και δεν μπορείς να το αντικρούσεις! Άλλωστε πότε οι οικουμενιστές είχαν επιχειρήματα αφού τους πνίγει το άδικο;

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ Ευάγγελε,
1. Το απόσπασμα από την ομιλία του Πατριάρχου, που χρησιμοποίησες στο σχόλιό σου, αναφέρεται στο διάλογο, θέμα στο οποίο δεν αναφέρθηκα εγώ στο άρθρο μου. Εγώ μίλησα για τη νέα βατικάνεια εκκλησιολογία του και την προκλητική συμπροσευχή, γράφε “ατελές” συλλείτουργο.
2. Εάν διαβάσεις με προσοχή τις απόψεις του Πατριάρχου που επικαλούμαι στο άρθρο μου θα καταλάβεις ότι πόρρω απέχουν από όσα διαδραματίστηκαν στο Φανάρι. Δυστυχώς δεν υπάρχει στο συγκεκριμένο σημείο συνέπεια Πατριαρχικών λόγων και έργων.
3. Δυστυχώς δεν είναι πρώτη φορά που ο Πατριάρχης μας συλλαμβάνεται ασυνεπής προς τα ίδια του τα λόγια. Υπενθυμίζω την επιστολή του προς την Ι. Κοινότητα του Αγ. Όρους στην οποία καταδικάζει τις συμπροσευχές και εγκαλεί κληρικούς άλλων Εκκλησιών ότι παραβιάζουν την απόφαση της Συνόδου του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως που απαγορεύει τις συμπροσευχές !
4. Ποιος Πατέρας της Εκκλησίας, ποια Ορθόδοξη Δογματική χρησιμοποίησε ποτέ τη φράση «πλήρης κοινωνία» με τους Ρωμαιοκαθολικούς ; Η φράση «ατελής» ή «πλήρης κοινωνία» είναι βασικός, ο βασικότερος ίσως, εκκλησιολογικός όρος της Β΄ Βατικανής, απότοκος της νέας εκκλησιολογίας της Συνόδου. Δεν είναι αυτό ουσιαστική αποδοχή της νέας παπικής εκκλησιολογίας ;
5. Δεν είναι προδοσία της Εκκλησίας το κείμενο του Μπαλαμάντ με την αναγνώριση της Ουνίας ; Πώς θα χαρακτήριζες την επίδοση εν μέσαις Αθήναις Αγ. Ποτηρίου στον κ. Δημ. Σαλάχα επί τη εκλογή του ως Ουνίτου Αρχιεπισκόπου Κρακαβίας- γράφε Αθηνών – από τον Πατριάρχη ;
6. Μήπως έχεις κάποιο σχόλιο για τα όσα λέει ο Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας Στυλιανός και επικαλόυμαι στο άρθρο μου ; Κάτι ξέρει παραπάνω... Δε νομίζεις ;
7.Από διακηρύξεις και μεγάλα λόγια είναι γεμάτη η εκκλησιαστική ιστορία. Δεν έχουν καμία αξία αν δεν έχουν αντίκρισμα στην πράξη. Σε παραπέμπω στις επιστολές του Κωνσταντινουπόλεως Νεστορίου που διακήρυττε την πιστότητά του στην εκκλησιαστική παράδοση βλασφημώντας το πρόσωπο του Κυρίου και της Θεοτόκου. Είθε να μη επιτρέψει ο Θεός τέτοια κατάσταση …

Ανώνυμος είπε...

Η παρέμβαση και κριτική του π. Αναστασίου δεν είναι κακή, ίσως υπερβολή. Το να φτάσει στον Πατριάρχη Βαρθολομαίο και σε όλους τους Συνοδικούς του Θρόνου της Κωνσταντινούπολής έχει κάποιο νόημα? Μήπως εμείς πρέπει να ξυπνήσουμε. Νομίζω ότι δεν χρειάζονται ούτε Αναστάσιοι ούτε Βερθολομαίοι. Καλό σας βράδυ αδελφοί.

Ανώνυμος είπε...

Στην κόλαση να πάνε όλοι όσοι ήταν παρόντες. Μα είστε καλά με όλα αυτά που λέτε? Καλά ο π. Αναστάσιος είναι γνωστός για τις θέσεις του. Αλλά και τόσοι πολύ να ασχολούνται μαζί του??

Ανώνυμος είπε...

Το σχόλιο 3.12.14 9:40μμ προς τον Ευάγγελο είναι δικό μου.
π. ΑΚΓ

Ανώνυμος είπε...

Πάτερ Αναστάσιε σας ευχαριστώ για την απάντηση. Με έξυπνο τρόπο προσπαθείτε να ξεκινήσει μια διελκυστίνδα διαλόγου. Δεν είμαι αρμόδιος. Κατά την ταπεινή μου άποψη όλα αυτά είναι τα θετικά δι’ εμέ αποτέλεσμα του διαλόγου.
Τέλος κατ΄ εμέ υπάρχει «συνέπεια Πατριαρχικών λόγων και έργων».
Κεφαλή της Αγίας μας Εκκλησίας είναι ο Χριστός. Σε αυτόν να εναποθέσει ο καθένας μας την ελπίδα του σήμερα και του αύριο της Εκκλησίας Του.
Κλείνοντας επαναλαμβάνω. Είμαι από τους «αντιφρονούντες» αλλά μου αρέσει να διαβάζω τις γνώμες των αδελφών. Εδώ όμως θέλει μία προσοχή, μήπως και από αδελφοί, κάποτε, γίνουμε «απέναντι» ειδικά ορισμένοι επιρρεπείς. Όχι εσείς και εγώ αλλά κάποιοι άλλοι αδελφοί.

Την ευλογία σας.
Ευάγγελος

Ανώνυμος είπε...

Δυστυχως και κατα το παρελθον 10.33 ,οποταν μιλουσε ο πατηρ Αναστασιος ,βγαιναν οι αντιπαλοι να τοξευσουν τα δηλητηρια ...
Δεν ειχε δικαιωμα να μιλησει ελευθερα τη γνωμη του καποια στιγμη;Ιδου γιατι ο λαος τον υποστηριξε.Διοτι παντοτε ο λογος του ηταν θεμελιωμενος στα αγιοπνευματικα αναποτρεπτα των αγιων θεοφορων Πατερων!π

Ανώνυμος είπε...

ΔΟΞΑ ΤΩ ΘΕΩ!

Ανώνυμος είπε...

Εγώ προσωπικώς γνωρίζω ότι ο εν λόγω Ιερεύς π. Αναστάσιος έκανε Μεταπτυχιακό στην Θεολογική Σχολή Αθηνών με επιβλέποντα Καθηγητή τον π.Γρηγόριο ΠαπαΘωμά, ο οποίος χαρακτηρίζει την Ρμαιοκαθολική <> ως εκκλησία σε διακοπή κοινωνίας και δεν χαραλτηρίζει τους δυτικούς ως αιρετικούς.. λοιπόν πρώτον τον προκαλώ να με διαψεύσει αν κάνω λάθος και δεύτερον τον παραπέμπω στον καθηγητή του ο οποίος και τον βοήθησε στο μεταπτυχιακό του να του απαντήσει σε όλες του της παραπάνω παρατηρήσεις οι οποίες υπάρχουν στο κείμενό του..
π. Αναστάσιε με όλο το σεβασμό περιμένω την απάντησή σας.. αν και νομίζω ότι δεν θα την λάβω ποτέ..

Ανώνυμος είπε...

ο ιστολογος ποιειται την νησσσαν σε οσα σχολια δεν εγκρινει... και φυσικα δεν τα αναρτα.Καλο θα ηταν ομως να δημοσιευει και σχολια που θετουν καιρια ερωτηματα στον π Αναστασιο. Οπως αυτό:Ερωταται ο π. Αναστασιος θα τελεσει γαμο στην ενορια του μεταξυ Ορθοδοξου και Δυτικού Ρωμαιοκαθολικου αν παραστει αναγκη και κατ εντολη του επισκόπου του:Σε τοσους γαμους τέτοιου ειδουσ που τελούνται ανα την Ελλάδα και απαγγέλεται και το Πατερ ημων και ο νεονυμφος καθολικος σκυβει το κεφάλι μπροστα στον ορθοδοξο ιερεα και αυτός τον ευλογει και αυτόσ κάνει το σταυρό του με το δυτικό τρόπο κλπ κλπ:τι έχει να πεί ατελης συμπροσευχή:Ολοτελής συγκοινωνία:Μπερδεμένοσ είμαι. μια απαντηση....

Ανώνυμος είπε...

Προς τον αγαπητό 12:42 μμ
Προς ενημέρωση.
1. Για την ιστορία : δεν ήταν επιβλέπων στην εργασία μου ο π. Γρηγόριος Παπαθωμάς, αλλά επιβλέπουσα η κα Ελένη Γιαννακοπούλου.
2. Επί της ουσίας : Ανεξάρτητα από το τυπικό θέμα, σας διαβεβαιώνω ότι με τον π. Γρηγόριο έχουμε συζητήσει διά πολλών τα θέματα αυτά. Ως προς το επίπεδο και το ήθος της συζητήσεως μαζί του θα ευχόμουν, αγαπητέ, να υπήρχαν και άλλοι στο χώρο της Εκκλησίας και του Πανεπιστημίου που να σέβονταν τη διαφορετική προσέγγιση του άλλου...
3. Εάν διαβάσατε την ανάρτηση θα είδατε ότι στο μεγαλύτερο μέρος τους οι απόψεις μου αυτές έχουν δημοσιευθεί από το 2008-2009 στην κριτική μου στο άρθρο του καθηγητού Βλ. Φειδά και στο βιβλίο μου "Η συμπροσευχή με αιρετικούς"...
π. ΑΚΓ

Ανώνυμος είπε...

Δεν έχει σημασία αν δεν ήταν ο π. Γρηγόριος επιβλέπων η μη. Εγώ τον εκτιμώ πολύ τον εν λόγω κοινό καθηγητή μας... π.Αναστάσιε εμείς ζούμε βολικά στην άνεση μας, ρωτήστε τον Πατριάρχη μας που ζει μέσα στους Τούρκους, τα περισσότερα από αυτά που συνέβησαν στο Φανάρι ήταν διπλωματικές κινήσεις...
Οι κατέχοντες την ΑΛΗΘΕΙΑΝ πάτερ δεν φοβούνται τον διάλογο...! ο Άγιος Πορφύριος αναφώνησε την ημέρα της εκλογής του Οικ.Πατριάρχου Δόξα Σοι Ο Θεός έχουμε καλό τιμονιέρη στο καράβι της Εκκλησίας!!! Οπότε κάτι θα ήξερε παραπάνω ο Άγιος από εμάς...
Την ευχή σας π. Αναστάσιε καλό σας βράδυ και σας ξαναλέγω να σκέφτεσθε τις συνθήκες όπου ζουν κάποιοι άλλοι σε σχέση με εμάς όπου ζούμε εν Ελλάδι!

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ 12:14
Συμφωνώ εν μέρει μαζί σου. Και εδώ είναι η πλέον προκλητική και σκανδαλώδης εκκοσμίκευση : Η χρήση της Θ. Λ. για «διπλωματικές κινήσεις» !
Εγώ το έγραψα πιο κομψά - «όταν το υπερφυές μυστήριο χρησιμοποιείται για να υπηρετήσει σκοπιμότητες …». Εσύ ήσουν πολύ πιο ωμός – «τα περισσότερα από αυτά που συνέβησαν στο Φανάρι ήταν διπλωματικές κινήσεις...».

Δυστυχώς όμως δεν θα μπορέσω να συμφωνήσω μαζί σου για τα περί Τούρκων κλπ.
Αγαπητέ μου, μην παραμυθιάζεσαι με τέτοια. Το πρόβλημα είναι πολύ βαθύτερο. Δε φταίει ο Τούρκος για τις εκτρπές ! Αυτά τα λένε για να χτυπήσουν τις ευαίσθητες χορδές του Ελληνισμού ! Δυστυχώς υπάρχει άλλη θεολογία-εκκλησιολογία πίσω από όλες αυτές τις κινήσεις. Διάβασε λίγο για την εκκλησιολογία της Β΄ Βατικανής και θα αντιληφθείς τι σου λέω.

Οι Τούρκοι εδώ και αιώνες είναι ίδιοι. Πάντοτε εχθροί του Γένους. Γιατί δεν είχαμε παλαιότερα τέτοια θέματα; Γιατί οι παλαιότεροι Πατριάρχες ορθοτομούσαν λόγο αληθείας για τη σχέση Ορθοδοξίας και αίρεσης ; Τότε δε φοβόντουσαν τον Τούρκο ; ή μήπως οι Τούρκοι ήσαν φιλικοί ; Ή σε τελική ανάλυση τι κέρδισε το Πατριαρχείο από τα ανοίγματα του Αθηναγόρα στο Πάπα εν σχέσει με τους Τούρκους ;
π. ΑΚΓ

Ανώνυμος είπε...

Και κάτι ακόμα αγαπητέ 12:14
Μήπως έχεις σε ηχητικό τον π. Πορφύριο, ή έστω γραμμένη τη φράση αυτή σε επιστολή του.
Εν αναμονή της απαντήσεώς σου...
π. ΑΚΓ

Ανώνυμος είπε...

Δοξα τω Θεω,σπουδαια πραγματα ακουμε.Ωραιοι διαλογοι αυτοι ,ωραιοι...σοβαροι...αγιοπνευματικοι..μπραβο!Τουλαχιστον λειπει ηχλευη που δεν ευνοει....π

Ανώνυμος είπε...

Αναζητήστε στην ιστοσελίδα αγιορείτικο Βήμα...Την ομιλία του πνευματικού παιδιού του Αγίου Πορφυρίου, π. Γεωργίου Αλευρά στον Άγιο Ακάκιο Καρδίτσας και θα το ακούσετε από το ίδιο του το πνευματικοπαίδι αυτό που σας είπα.
Οι παλαιότεροι Πατριάρχες επί της εποχής των Οθομανών Σουλτάνων τους προσκυνούσαν γονυπετείς (τους Σουλτάνους)..
Μήπως δεν ήξεραν ότι αυτό ήταν σωστό; Βεβαίως και το ήξεραν αλλά το έκαναν για να επιβιώσουν...
Οπότε μην ενοχλείσθε από τους ασπασμούς του Πατριάρχη προς τον Πάπα.
Και τέλος Σεβαστέ π. Αναστάσιε είπατε το υπερφυές μυστήριο χρησιμοποιείται για να υπηρετήσει σκοπιμότητες … Κατά την γνώμη σας η διπλωματία είναι σκοπιμότητα..;
Εάν είναι να παρατηρήσουμε τον Άγιο Γρηγόριο τον Ε ο οποίος χάριν διπλωματίας και για να μην διαλυθεί ο αγώνας του 1821 αφόρισε συνοδικώς τον Υψηλάντη!!! Φαντάζομαι θα το γνωρίζετε αυτό..(βέβαια αργότερα λύθηκε ο αφορισμός)
Πάτερ ο διάλογος είναι Πανορθόδοξη απόφαση, αν είναι λοιπόν να κριθεί Ο Βαρθολομαίος από κάποιον, αυτός θα είναι η σύνοδος η οποία θα πρέπει να τον επαναφέρει στην τάξη ας πούμε..
Λοιπόν θα ήταν προτιμοτέρα η προσευχή μας γι αυτά τα θέματα παρά ο λόγος μας. Και αν μου πείτε για τους Αγίους Πατέρες της Εκκλησίας θα σας πω ότι ομιλούσαν με αγάπη και όχι με μένος και μίσος, μισούν την αίρεση και όχι τον άνθρωπο που πλανάται μέσα στην αίρεση! Καλό σας μεσημέρι...!

Ανώνυμος είπε...

Μήπως γνωρίζεις 12:14 τις περί οικουμενισμού απόψεις του αγίου Πορφυρίου;

Ανώνυμος είπε...

Ο π. Αναστάσιος παραπλανά τον κόσμο με τα όσα επιλεκτικά δημοσιεύει. Αυτά που γράφει είναι απόψεις του και ερμηνείες του. Ο π. Αναστάσιος δεν είναι η ΕΚΚΛΗΣΙΑ αλλά ένα κύτταρο της ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ.
Για την Ορθόδοξη Εκκλησία σε όλα τα Πατριαρχεία, Αρχιεπισκοπές κλπ. Ο πάπας είναι επίσκοπος της πρεσβυτέρας Ρώμης. Και ο Παπισμός είναι ΣΧΙΣΜΑ.
Αυτή είναι η πραγματικότητα. Αυτή είναι η ΑΛΗΘΕΙΑ.

Ανώνυμος είπε...

Είδα την επίσκεψη του Πάπα στο Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης. Την τρίχα την κάνουν τριχιά πολλοί εδώ. Πήγε ο Άνθρωπος στον Ναό που τιμούσαν τον Άγιο Ανδρέα. Μπήκε μέσα άναψε το κεράκι του και κάθισε στην ακολουθία. Που το κακό; Την άλλη μέρα έκανε το ίδιο. Πείραξε αυτούς την τρίχα την κάνουν τριχιά που είπε το Πάτερ ημών. Βρε παιδιά χριστιανός είναι την ίδια Αγία Γραφή έχει. Το ίδιο Πάτερ ημών λέμε που το κακό. Για μένα που ανήκω στην μάζα και όχι στην ελίτ των ευσεβών και ορθοδόξων χριστιανών μια χαρά τα είδα. Με πολλούς που συζητήσαμε είπαν μπράβο. Χαράς Ευαγγέλιο κάποια αγία μέρα να τα βρουν οι παπάδες και να μην υπάρχουν τείχη του αίσχους στους χριστιανούς.

Ανώνυμος είπε...

Αν έλθει στον Ναό σας ο Πάπας κατά την ακολουθία της Θείας Λειτουργίας τι θα κάνεις σεβαστέ Πάτερ. Θα τον πετάξεις έξω με αναθέματα και κατάρες;

Ανώνυμος είπε...

π. Αναστάσιε, καλή δύναμη

Ανώνυμος είπε...

Υπερβάλεις αδελφέ Αναστάσιε.
Δεν είναι έτσι τα θέματα.
Μην αδικείς τον εαυτό σου.

Ανώνυμος είπε...

Ωστε ο πάπας μπήκε στον ναό και άναψε απλά κεράκι; Δεν του έψαλλαν ύμνο; Δεν βγήκε ο Πατριάρχης να του δώσει λειτουργικό ασπασμό την ώρα της θείας Λειτουργίας, ενώ ούτε στους μη συλλειτουργούντες ορθόδοξους κληρικούς δεν δίνεται λειτουργικός ασπασμός; Από πού πήρε άδεια ο κ. Βαρθολομαίος να τα πράττει αυτά; Από κάποια τοπική ή πανορθόδοξη Σύνοδο; Από πουθενά δεν την πήρε. Αυτενέργησε και αυτενέργησε αντορθόδοξα. Οι πράξεις του σκανδαλίζουν όλη την Εκκλησία, αλλά επιβαρύνουν πνευματικά μόνο τον ίδιο. Όσο για το τί είπε ο π. Γεώργιος Αλευράς, άλλοι είπαν για τον π. Γεώργιο ότι ο γέροντας Πορφύριος του είχε προείπει ότι θα εξέλθει πλανών και πλανώμενος...Κανείς άγιος δεν υπήρξε οικουμενιστής. Ουδείς. Ο γέροντας Εφραίμ ο Κατουνακιώτης είχε αισθανθεί τον οικουμενισμό εν προσευχή ως μία ξινίλα (στην επίσημη βιογραφία του, που έχει εκδοθεί από τη Συνοδία του). Μην μπλέκετε εσείς οι οικουμενιστές τους αγίους στην πλάνη σας, δεν σας συμφέρει, βαρύνετε και άλλο την ψυχή σας.
Να πω και κάτι άλλο ακόμα: Ο οικουμενισμός μέσα στον εκκλησιαστικό χώρο συνδέεται στενά με την ομοφυλοφιλία, μέσα στον ίδιο χώρο...

Ανώνυμος είπε...

Εσείς του σχολίου 12:49 κοιτάξτε να σώσετε την δική σας ψυχή και θα δούμε και εμείς τι θα κάνουμε με τις δικές μας! Δεν είμαστε οικουμενιστές κύριε/α απλά με αλλοδόξους Χριστιανούς όπου συμπορευόμασταν για 1000 χρόνια είναι εύλογο να επιθυμούμε και πάλι την ενότητα η οποία θα επιτευχθεί όταν εκείνοι αλλάξουν και επιστρέψουν στον Ορθόδοξο τρόπο Ζωής τους της πρώτης χιλιετίας. Μας είπατε Οικουμενιστάς, μας είπατε και ομοφυλόφιλους εν ολίγοις...
Ο Φαρισαίος ήταν συναδελφός σας, υποκρισία στο μεγαλείο σας! Αν οι Άγιοι ομιλούσαν με το μίσος που μιλάτε εσείς τότε δεν θα ήταν Άγιοι...
Όλοι εσείς οι δήθεν πολέμαρχοι της Ορθοδοξίας όπου πέραν της κατακρίσεως και της ιεροκατακρίσεως δεν γνωρίζετε τίποτα άλλο, νομίζετε ότι είσθε κάποιος από τους Αγίους..να το πω έτσι κομψά για να μην το πω ποιο
τολμηρά..

Ανώνυμος είπε...

Με όλο τον σεβασμό στην ιεροσύνη σας τα γραφόμενα σας, σας βγάζουν εκτός εκκλησίας. Σας βλέπω κατά γοχ μεριά σύντομα

Ανώνυμος είπε...

Αν νομίζετε ότι ο Ρωμαιοκαθολικισμός θα γίνει ξανά η Ορθόδοξη Καθολική Εκκλησία της Δύσης της εποχής προ του 1000, μάλλον πιστεύετε στις Χρονομηχανές. Δεν έχετε καταλάβει ότι ο Ρωμαιοκαθολικισμός μετά τη Β΄ Βατικάνεια Σύνοδο έχει ΕΚΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΙΣΤΕΙ οριστικά και αμετάκλητα. Διαβάστε δηλώσεις και πράξεις κορυφαίων ρωμαιοκαθολικών κληρικών, δείτε τη λατρεία τους και θα το αντιληφθείτε. Ο πάπας Φραγκίσκος, ως αρχιεπίσκοπος Μπουένος Άιρες, είχε ευλογηθεί από Πεντηκοστιανούς. Τώρα ευλογείται από τον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως κ. Βαρθολομαίο. Μικρή διαφορά στη συνείδησή του, προφανώς.
Και δεν είπα ότι όλοι οι οικουμενιστές στον εκκλησιαστικό χώρο είναι ομοφυλόφιλοι. Απλά, είπα ότι συνήθως οι ομοφυλόφιλοι κληρικοί είναι θερμοί οικουμενιστές. Και υπάρχουν πολλοί τέτοιοι στον εκκλησιαστικό χώρο. Υπάρχουν και τρανταχτά ονόματα ομοφυλόφιλων οικουμενιστών κληρικών, παλαιότερων και σύγχρονων. Τη σύνδεση του οικουμενισμού με την ομοφυλοφιλία την είχε κάνει και ο μακαριστός πατήρ Ιωάννης Ρωμανίδης. Φυσικά αυτό εξηγείται εύκολα: Ο ηθικός σχετικισμός οδηγεί σε δογματικό σχετικισμό.

Ανώνυμος είπε...

Το αθεολόγιτο κείμενο «Νέα εκκλησιολογία του Πατριάρχου Βαρθολομαίου» δεν προσφέρει τίποτα αναμασά τις προσωπικές απόψεις των συντακτών οι οποίοι πήραν και ελάχιστες υπογραφές δεσποτάδων για να κάνουν ντόρο.
Το κείμενο του συντάκτη είναι από αυτές τις φωτοβολίδες που κάνουν για λίγο εντύπωση και μετά .... τίποτα.
Ας ασχοληθεί ο κληρικός αυτός με άλλα ζητήματα και ας αφήσει την συρραφή των ιερών κανόνων και τις χειρουργικές επεμβάσεις σε αυτούς.
Καθαρός ουρανός από πυροτεχνήματα δεν φοβάται.

Ανώνυμος είπε...

Σεβαστέ κ. του σχολίου 2.00 π.μ. Αμφισβητείται την Δύναμη και την Χάρη Του Παναγίου Πνεύματος; Η Δύναμη του θα μας ενώσει...!!! Σίγουρα η ένωση δεν θα γίνει στην εποχή την δική μας.. οπότε ο Φραγκίσκος ας κάνει ότι θεατρινισμούς θέλει. Εμάς μας ενδιαφέρει ότι παγκοσμίως υποκλήθηκε ως Πάπας μπροστά σε έναν Ορθόδοξο Πατριάρχη!!! Και εν τέλει αν είναι η ένωση να γίνει θα είναι έργο Του Θεού και όχι ανθρώπινο, εμείς δείχνουμε απλά την καλή μας διάθεση ώστε να επιτευχθεί κάποτε!
Επίσης ομοφυλόφιλοι είναι και ευσεβιστές, και αναιδείς και χίλιοι δυο άλλου άρρωστοι εκ των παθών άνθρωποι μέσα στο χώρο της Εκκλησίας! κ. Μην επικαλέισθε την ομοφυλοφιλία κατα του οικουμενισμού διότι θα οδηγηθεί αλλού η συζήτηση..
Και κάτι άλλο δεν είμεθα οικουμενιστές..οι οικουμενιστές θέλουν την Πανθρησκεία, εμείς θέλουμε την ένωση με ανθρώπους οι οποία κατείχαν την Αλήθεια και την έχασαν διότι έπεσαν σε πλάνη..